طبق قانون ساعت کار در طول هفته ۴۴ ساعت می باشد این بندی است که در قانون کار گنجانیده شده است و در قانون کار از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی نیز مورد تایید تحمل گروه‌ها قرار گرفت و خوشبختانه تا به حال هیچ گونه تغییری نداشته است و تمامی قوانین کار و اضافه کار و محاسبه حقوق و دستمزد کارگران بر اساس قانون ۴۴ ساعت کار در هفته محاسبه میشود.
توجه داشته باشید که ساعات کاری به فعالیتی گفته میشود که کارگر مشغول کار است بنابراین ساعات محاسبه شده برای نماز برای ناهار و برای استراحت به جز ساعت کاری محسوب نمی شود به عنوان مثال در یک شرکت ۸ ساعت کار در نظر گرفته میشود که نیم ساعت و ۴۰ دقیقه ناهار و نماز در نظر گرفته میشود مابقی به عنوان ساعات کارکرد فرد حساب میشود البته رویه شرکتها و ادارات و کارگاه‌های مختلف در این زمینه متفاوت است و توصیه میشود که ساعات فوق نیز جزء ساعات کار محسوب گردد هرچند قانون نیست تا باعث تشویق بیشتر کارگران شود.
توجه داشته باشید که مدت زمانی که فرد منتظر یه جای کار می باشد نیز جزء ساعات کاری محسوب میشود به عنوان مثال فرض در محل کار وجود دارد و ممکن است بخواهد جواب ارباب رجوع را درجات تلفنی پاسخ گوید یا قراردادی با شرکت یا گروهی امضا کند یا به عنوان مثال معلمان و آموزش دهندگان که ساعت استراحت بین ساعات کاری دارند اینگونه کارکرد نیز و اینگونه ساعات کار جزء ساعات کاری محسوب می گردد.
توجه داشته باشید که وقتی ساعت کار در هفته ۴۴ ساعت است این ساعت کار در طی روزهای هفته تقسیم می شود اگر پنجشنبه ها تعطیل باشد روزانه بیشتر از ۸ ساعت و ۴۰ دقیقه نمی تواند کامپیوتر کارکرد وجود داشته باشد. اگر پنجشنبه جز روزهای کاری محسوب گردد ساعات کاری ۷.۲۰ دقیقه در روز میباشد یا به اختصار ۷.۳۳ ساعت. توجه داشته باشید که با اینکه ساعت کار برای ۶ روز یا ۵ روز کاری محاسبه می شود ولی حقوق روز جمعه نیز باید به کارگر پرداخت گردد یعنی حقوق ماهانه حقوق روزهای جمعه نیز می باشد. توجه داشته باشید که روز کارگر ایرانی روز ۱۱ اردیبهشت نیز به عنوان روز تعطیلی محاسبه میشود و حق الزحمه این روز نیز باید به صورت کامل به کارگران پرداخت گردد.
با عنایت به اینکه ۴۴ ساعت کار در هفته به عنوان مبنای قانون کار برای ساعات کاری محاسبه می شود با این حال باید از ۸ ساعت در روز بیشتر کار کرد طبق قانون کار کرد بیش از ۸ ساعت در روز به عنوان اضافه کار محسوب می گردد و نمی‌توان به عنوان مثال ۱۰ ساعت کار به کارگر تحمیل کرد و روزهای خاصی را از کار بی کار کرد و بابت ۲ ساعت اضافه اضافه کار پرداخت نکرد. در موارد استثنا باید از شورای کار یا اداره کار مجوز گرفته شود که بیش از ۸ ساعت ساعت کار عادی محسوب گردد.طبق قانون کار حداقل ای برای ساعات کاری تعیین شده است و هر ساعت کارکرد در روز یا هفته یا ماه برای کار وجود داشته باشد باید دستمزد آن توسط کارفرما پرداخت گردد.
ساعات کار در مشاغل سخت و زیان‌آور با ساعت کار عادی تفاوت دارد مشاغل سخت و زیان‌آور جزء مشاغل گروه الف و ب میباشد مشاغل گروه به مشاغلی هستند که همواره سخت می باشد و نیاز به تایید اداره کار ندارد و مشاغل گروه الف مشاغلی هستند که با توجه به موقعیت و می باشند و نیاز به تایید اداره کار دارد و طبق قوانین جدیدی هر روز کمتر و کمتر خواهد شد به هر حال در مشاغل مشمول سخت و زیان‌آور روزانه بیشتر از ۶ ساعت نمی‌توان کار کرد و اضافه کار هم در بیشتر موارد نمی توان به کارگردانی کرد و در طول هفته نیز ساعت کاری ۳۶ ساعت می باشد.