1- بهتر است قبل از اینکه در مورد ماده 40 قانون رفع موانع تولید در کشور صحبت کنیم در مورد خود این قانون صحبت کنیم . قانون رفع موانع تولید در کشور که در سال 1394 نهایی گردید در اصل نام آن "قانون رفع موانع تولید رقابت پذیر و ارتقای نظام مالی کشور" است و توسط دولت با لایحه ای یک فوریتی به مجلس شورای اسلامی ارائه شد و نهایتا توسط مجلس و شورای نگهبان تصویب گردید . این قانون مانند قانون های مشابه دیگری که در این مملکت در این زمینه تصویب شده است به نظر من نتوانسته است موانع تولید را به طور کلی از میان برد چون مشکل به نظر جای دیگری است !! با این حال این قانون در 60 ماده به تصویب رسید و بعضی از موارد آن به قوانین تامین اجتماعی و البته قانون کار ارتباط دارد . این موارد مرتبط با قانون کار و تامین اجتماعی را مورد بررسی قرار می دهیم . با ما همراه باشید .
2- یکی از مهمترین مواد این قانون ماده 40 آن است . در ماده 40 ، اصلاحاتی در ماده 38 قانون تامین اجتماعی انجام شده است . طبق قانون تامین اجتماعی و بخشنامه 14 درآمد آن تمامی شرکت های پیمانکاری بابت حق بیمه پیمانی که گرفته اند باید درصد ثابتی از مبلغ قرارداد را به عنوان حق بیمه پرداخت کنند و حتی اگر به عنوان شرکت لیست پرداخت حق بیمه داشته باشند باید این مبلغ حق بیمه ثابت را که ممکن است از مجموع حق بیمه های لیست های پرداختی بیشتر باشد پرداخت کنند . اگر این شرکت ها پرسنل ثابت و جایگاه ثابتی داشته باشند نیز باید از قواعد پیمان ها پیروی کنند و کارفرما باید مبلغی از قرارداد را نگه دارد تا شرکت مفاصاحساب ارائه کند . طبق ماده 40 قانون رفع موانع تولید در کشور اگر این پیمان ها در زمینه کارگاه های صنعتی و خدمات تولیدی یا فنی مهندسی ثابت باشد و موضوع اجرای پیمان توسط افراد شاغل در همان کارگاه انجام شود ، پرداخت حق بیمه براساس ضریب قراردادهای پیمانی منتفی است و همان لیست حق بیمه براساس بازرسی شعبه کفایت می کند . سازمان تامین اجتماعی موظف است بدون دریافت هزینه ای اضافی مفاصا حساب این کارگاه ها را صادر کند .
3- برای اینکه مفاصا حساب این جور کارگاه ها بدون دریافت مبلغی و صرفا با توجه به لیست حق بیمه پرداختی کارکنان صادر گردد تمامی عملیات اجرای قرارداد یا پیمان باید در کارگاه ثابت اتفاق بیفتد . کارگاه ثابت کارگاهی متعلق به پیمانکار است که منحصرا برای انجام فعالیت مرتبط با پیمان تاسیس نشده باشد و دارای ماهیت دائمی باشد . در این کارگاه باید فعالیت اقتصادی به صورت مستمر با بهره گیری از نیروی انسانی و وسایل مادی برای ارائه خدمات به مراجعان انجام شود . محل های تحویلی کارفرما به پیمانکار و محل های متعلق به پیمانکار که به منظور ساخت تجهیزات در دوره زمانی مرتبط با قرارداد به صورت موقت ایجاد شده و پس از خاتمه قرارداد برچیده ، جمع آوری و تعطیل می گردد ، حکم کارگاه ثابت را ندارند .